Μικροί Θεοί ζουν
ανάμεσά μας!
Κι
όμως υπάρχουν! Μικροί “θεοί” με μεγάλες ή μικρές δυνάμεις, που ζούνε και
κινούνται ανάμεσά μας καθημερινά. Τους συναντάμε ως επί των πλείστων στον
ευρύτερο χώρο του Δημοσίου τομέα και των διαφόρων υπηρεσιών του κράτους, οργανισμών
και Δήμων, σπανιότερα και στον ιδιωτικό τομέα. Είναι οι μόνιμοι, αμετακίνητοι,
βολεμένοι υπάλληλοι που κατέχουν θέσεις κλειδιά σε Δήμους, δημόσιες υπηρεσίες,
κρατικούς οργανισμούς , εκπαιδευτικά ιδρύματα και σώματα ασφαλείας.
Φυσικά και δεν είναι
όλοι “θεοί”. Υπάρχουν και οι κανονικοί, υπεύθυνοι και φιλότιμοι εργαζόμενοι,
μόνιμοι ή συμβασιούχοι, που κάνουν σωστά τη δουλειά τους για το καλό του πολίτη
και το συμφέρον της κοινωνίας. Την κάνουν μάλιστα με ζήλο προσπαθώντας να
καλύψουν και τα κενά που δημιουργούνται από την απάθεια και την αδιαφορία των
“άλλων”. Με πλήρη σεβασμό και αναγνώριση της δουλειάς της πλειοψηφίας των αξιών
υπαλλήλων, ας δούμε τι “προσφέρουν “ οι “άλλοι”.
Οι μικροί” θεοί”
είναι αυτοί που μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο και να ρυθμίσουν την ίδια σου
τη ζωή. Με τη δράση τους είναι δυνατόν να καθορίσουν την τύχη ενός απλού
πολίτη, ενός ολόκληρου τόπου, μιας
ολόκληρης χώρας. Μπορεί να είναι ελάχιστοι
αλλά όσα “ καταφέρνουν” είναι καθοριστικά. Όχι πως δεν υπάρχουν τέτοιες
συμπεριφορές στον ιδιωτικό τομέα, εκεί
όμως δεν ευδοκιμούν για πολύ.
Χαρακτηριστικά
των μικρών αυτών “θεών” είναι η
υπεροψία, η ανικανότητα, ο εγωισμός ,η
οκνηρία και φυσικά η πλήρης αδιαφορία. Είναι άνθρωποι που μπορεί να κατέχουν
θέσεις κλειδιά, θέσεις ευθύνης , θέσεις
που μπορεί να καθορίζουν την μοίρα και την πρόοδο ενός ολόκληρου τόπου. Μπορεί
να είναι έξυπνοι και πολύ μορφωμένοι,
αλλά δεν είναι άνθρωποι. Είπαμε είναι μικροί “θεοί”. Από τη δουλειά που
θα έπρεπε να κάνουν, μπορεί να εξαρτάται η τύχη και η ζωή χιλιάδων πολιτών.
Όμως αυτοί προτιμούν να απέχουν από όλα αυτά, τα τετριμμένα της εργασίας , της
ευθύνης και της προσφοράς στην κοινωνία, της βελτίωσης της ζωής των πολιτών.
Περιμένουν
υπομονετικά μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει
να πέφτει ο μισθός. Σχεδιάζουν με προσοχή και επιμέλεια την επόμενη άδεια και
ψάχνουν για τίποτα νέα επιδόματα. Σιγά μην ασχοληθούν με τα προβλήματα των
πολιτών και της κοινωνίας. Προσπαθούν να περνούν απαρατήρητοι, καθώς όσο
λιγότερο φαίνεσαι τόσο σε ξεχνούν. Εξάλλου συνήθως έχουν τα προσωπικά τους
θέματα λυμένα. Τηρούν με ευλάβεια την ρήση « όσο λιγότερα ξέρεις και κάνεις
τόσο καλύτερα περνάς» . Ίσως να
σκέφτονται το εξοχικό τους, τις διακοπές τους ή πως να περάσουν καλά το βράδυ.
Κάνεις δεν μπορεί
να τους ελέγξει εύκολα , κανείς δε μπορεί να τους βάλει να κάνουν κάτι αν δεν
το θέλουν. Ξεγλιστρούν άνετα στα γρανάζια της γραφειοκρατίας και κάνουν ότι
αυτοί θέλουν ή τους συμφέρει. Εξάλλου η
θέση τους είναι εξασφαλισμένη. Ο μισθός ρέει συνεχώς και η μέρα που θα
έρθει το εφάπαξ πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Είπαμε είναι μικροί “θεοί” κανείς
δεν τους αγγίζει.
Όλοι ίσως έχουμε
συναντήσει στη ζωή μας έναν τέτοιο μικρό “θεό”. Όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτούς
τους τομείς έχουν συναντήσει κάποιον ‘’ συνάδελφο’’ ο οποίος κατ’ εξακολούθηση
λουφάρει και αδιαφορεί για τα πάντα. Σε κάποια δημόσια υπηρεσία, σε κάποιον
Δήμο, σε κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα, σε κάποια ανάγκη με τον νόμο και χειρότερα
σε κάποια δομή υγείας. Κυρώσεις ή ποινές δεν υπάρχουν για αυτούς τους κυρίους
και κυρίες που παίζουν με την νοημοσύνη
μας και την ζωή μας. Έχουν καπαρώσει μια
θέση, έχουν βολευτεί και πέρα βρέχει. Τί και αν δεν δίνουν λύση στα προβλήματα
των πολιτών; Τί και αν δεν κάνουν την δουλειά που τους πληρώνουν οι ίδιοι οι
πολίτες; Τί και αν εμποδίζουν την πρόοδο και την ανάπτυξη ενός τόπου; Τί και αν
δεν επιτρέπουν ακόμη και σε υπεύθυνους συναδέλφους τους να εργαστούν σωστά; Τί
και αν καταστρέφουν όνειρα και ελπίδες ανθρώπων που αγωνίζονται; Είναι μικροί
“θεοί”, πάει και τελείωσε! Έλεγχος, αξιολόγηση και καταλογισμός ευθυνών δεν
υπάρχουν. Τους περιβάλλει μάλιστα και ένα περίεργο πέπλο φόβου και ασυλίας! Αν
όλοι αυτοί εργαζόταν ως όφειλαν, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν μια πολύ καλύτερη χώρα
σε όλους τους τομείς.
Γέννημα, θρέμμα
ενός αναποτελεσματικού , γραφειοκρατικού, απαράδεκτου κράτους το οποίο δεν
υπάρχει για υπηρετεί τους πολίτες και την κοινωνία, αλλά για να προστατεύει
τέτοιες συμπεριφορές που ευδοκιμούν στα σπλάχνα του και να εξευτελίζει τους
πολίτες. Τέτοιοι άνθρωποι απλά πληρώνονται για να μην κάνουν σωστά την δουλειά
τους εις βάρος των πολιτών που πληρώνουν φόρους και λογαριασμούς όλη την ημέρα!
Ας ήταν σε κάποια άλλη χώρα ή ας δούλευαν σε ιδιώτη να δούμε πόσα δευτερόλεπτα
θα έμειναν στη δουλειά! Ας είχαν να παλεύουν για το μεροκάματο νύχτα και μέρα
να βλέπαμε πόσο έξυπνοι θα ήταν.
Πώς είναι όμως οι
μικροί “θεοί” που πιθανόν να ζούνε και ανάμεσά μας ;Ποια είναι τα
χαρακτηριστικά τους και πως μπορούμε να τους διακρίνουμε;
Συνήθως δεν
διαμένουν στην περιοχή της εργασίας τους , αλλά προτιμούν κάποιο κοντινό αστικό
κέντρο. Αν διαμένουν στον τόπο εργασίας τους προτιμούν να κινούνται και να
εξυπηρετούνται μακριά σε άλλες περιοχές που δεν τους γνωρίζουν. Το μεγαλύτερο
ποσοστό των κατοίκων της περιοχής δεν τους ξέρει , ούτε τους βλέπει. Πηγαίνουν
igognito στην υπηρεσία τους, κάθονται με ιδιαίτερη αδιαφορία στο πόστο τους και
περιμένουν υπομονετικά να έρθει η ώρα για να επιστρέψουν στην ζωή τους. Δεν
ξέρουν καν που είναι το περίπτερο εκεί που βρίσκονται και μπορεί να μην έχουν αγοράσει
ούτε ένα καφέ από τα καταστήματα της περιοχής. Πηγαίνουν τελευταίοι το πρωί
στην δουλεία τους και φεύγουν πρώτοι το μεσημέρι. Προσπαθούν να περνούν
απαρατήρητοι, ενώ αν τους ζητηθεί να κάνουν κάτι, δυσανασχετούν και βρίσκουν διάφορες
δικαιολογίες να μην το κάνουν. Πίνουν το καφεδάκι τους ήσυχοι και χαλαροί, αφού
προφανώς δεν έχουν καθόλου τύψεις στην συνείδησή τους.
Στο πεδίο των
έργων, της κοινωνίας και του αγώνα για
το καλό του τόπου, δεν γνωρίζει κανείς την φάτσα τους. Η δουλειά τους είναι να
αναβάλουν και να καθυστερούν τα πάντα. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου ο τόπος όπου
κάνουν την αγγαρεία. Εξάλλου συνήθως δε ζούνε εκεί, δε ψωνίζουν εκεί, δε διασκεδάζουν εκεί, ούτε
αγαπάνε το μέρος που βρίσκονται. Η ζωή τους είναι αλλού. Μακριά από τα προβλήματα
και την καθημερινότητα της περιοχής.
Η αδιαφορία τους
και η αναλγησία τους είναι απίστευτη. Αυτή η συμπεριφορά τους είναι μακροχρόνια
και συνεχής. Ξέρουν οι ίδιοι ποιοι είναι,
ξέρουν και πολλοί άλλοι μα για
κάποιον περίεργο λόγο δεν αντιδρούν. Είναι αυτοί που οδηγούν σε καθήλωση μια
περιοχή, μαζί με όλα τα στραβά και τις παραλείψεις των πολιτικών και των
υπευθύνων του κάθε τόπου. Είναι αυτοί που θα παρεξηγηθούν αν δουν την αλήθεια ή
κριθούν. Είναι αυτοί που θα αραδιάσουν χίλια ψέματα και δικαιολογίες, θα
επιτεθούν, θα συκοφαντήσουν για να
καλύψουν την οκνηρία και την ανεπάρκειά τους. Είναι αυτοί που δε δέχονται
κριτική και έλεγχο.
Υπάρχει μήπως
κάποια λύση στα προβλήματα που
δημιουργούνται στην ελληνική κοινωνία από την δράση των μικρών “θεών”; Όσο
επικρατεί η αλληλοκάλυψη, η ανοχή, η έλλειψη αξιολόγησης, η ακλόνητη μονιμότητα
και η αδιαφορία σίγουρα δεν υπάρχει ουδέ μια ελπίδα.